/ Nga: PhD. Xhavit LIPAJ, Andermatt /
Kjo që po ndodh për herë të trembëdhjetë në Kuvendin e Kosovës nuk është thjesht një krizë procedurale, një simptomë e thellë e një mungese pjekurie politike, një pasqyrë e polarizimeve të thella dhe e mungesës së një kulture të marrëveshjes e kompromisit.
Turp?
Po. Institucionet nuk janë teatër lojërash pesonale.
Dobësi?
Pa dyshim. Kur s’mund të zgjidhet një post kyç si ai i kryeparlamentarit, çrregullohet e gjithë arkitektura e qeverisjes.
Apo diçka tjetër?
Ndoshta një indiferencë e qëllimshme ndaj interesit qytetari, një mungesë respekti për kohën, durimin dhe besimin e popullit.
Deri kur kështu? Derisa përgjegjësia kolektive të peshojë më shumë se interesi partiak. Derisa të kuptohet se demokracia nuk është vetëm votë, por edhe vullnet për bashkëpunim.