/ Dy fjalë nga: Dashnim HEBIBI /
“Njeriu që nuk lexon libra të mirë nuk ka asnjë avantazh ndaj atij që s’mund t’i lexojë.”
– Mark Tuein
Ky citat i mprehtë është më aktual se kurrë. Të lexosh është shumë më tepër se një aftësi teknike – është një zgjedhje kulturore dhe shpirtërore. Sot, jetojmë në një kohë kur botohen me mijëra libra në ditë, por lexohen gjithnjë e më pak. Librat janë gjithandej – në rafte, online, në aplikacione – por vëmendja jonë është e shpërndarë. Dhe kjo, për një komunitet në mërgim, ka pasoja edhe më të thella.
Nga këndi i një mërgimtari, kjo gjendje është edhe më e ndjeshme. Mërgata jonë, që ka sakrifikuar shumë për të ndërtuar një jetë të denjë jashtë atdheut, shpesh e humb lidhjen me librin dhe kulturën e leximit. Koha dominohet nga telefonat, rrjetet sociale, informacioni i shpejtë dhe i cekët. Leximi, që dikur ishte një aktivitet qendror në familje dhe komunitet, tani është margjinalizuar.
Është e domosdoshme që kjo situatë të ndryshojë. Një ndër hapat më të nevojshëm do të ishte krijimi i një biblioteke të mirëfilltë shqiptare në mërgatë, që nuk do të ishte thjesht një vend me libra, por një qendër kulturore që frymon me dashurinë për librin. Ajo duhet të drejtohet nga njerëz që kanë lidhje të vërtetë me librin – jo vetëm nga entuziastë të rastësishëm, por nga figura që e kuptojnë rëndësinë e leximit për ruajtjen e gjuhës, identitetit dhe mendimit të lirë.
Një bibliotekë e tillë do të ishte vendtakim për të rinjtë, për prindërit, për lexuesit e vjetër dhe të rinj. Ajo do të mund të ofronte klube leximi, biseda me autorë, mbrëmje letrare, aktivitete për fëmijë dhe mbi të gjitha – do të rikthente librin në qendër të jetës sonë kulturore. Sepse, siç thotë Mark Tuein, nëse nuk lexojmë, nuk jemi në gjendje më të mirë sesa ata që nuk munden ta bëjnë fare këtë.
Në fund të fundit, një komunitet që lexon është një komunitet që mendon, që zhvillohet dhe që ka rrënjë të thella – edhe në mërgim.
SAM24.info