/Nga: Sahit MUJA, SHBA/
Po ndodh. Si një dallgë që lind nga thellësitë e një deti të trazuar, kombi shqiptar po ngrihet. Po ngrihet me dinjitetin e një populli që nuk u përkul kurrë, me shpirtin e një Ilirie që nuk u shua kurrë, dhe me zemrën e ndezur nga një thirrje e lashtë: Liri, Demokraci, Dinjitet! Në ballë qëndron një figurë që historia e njohu dhe koha e vulosi Sali Berisha, një burrë që nuk u lodh kurrë së qëndruari përballë furtunave. Një legjendë që nuk ka nevojë për statujë, sepse gjurma e tij është gdhendur në ndërgjegjen e kombit.
Nën udhëheqjen e tij, me flamurin e Partisë Demokratike të ngritur lart si një fener në errësirë, shqiptarët po gjejnë guximin për të folur, për të marshuar, për të jetuar me kokën lart. Zemrat janë ndezur si pishtarë që ndriçojnë rrugën drejt një të nesërmeje më të drejtë, më të lirë, më të ndritur.
Dhe Amerika, ajo aleate besnike e lirisë, rri krah për krah me popullin shqiptar. Sytë e botës janë kthyer nga kjo tokë e lashtë, që sërish po shkruan histori jo me bojë, por me zemër, me qëndresë, me vizion.
Kjo nuk është thjesht një lëvizje politike. Është një epope. Është frymëzimi i një kombi që nuk pranon më të jetë spektator i fatit të vet, por autor i tij. Një komb që zgjodhi të ngrihet, jo të përkulet.
Bekimi i Zotit është mbi ata që ecin me drejtësi në zemër. Dhe sot, bekimi i Zotit është mbi Partinë Demokratike, mbi idealistët që nuk e shitën shpirtin, mbi shqiptarët që nuk harruan se kush janë.
Fitorja po vjen. E ndiejmë në ajër, e dëgjojmë në zërin e popullit, e shohim në dritën e syve të rinisë shqiptare.
Le të marshojmë përpara me besim, me krenari dhe me një emër në zemër:
Shqipëria e Lirë.