/ Nga Bardha Alimeta /
Në veprën “Kiss”, artistja e re Xhelsina Petritaj sjell një përqafim të zbehur mes dritës dhe hijeve, ku figura njerëzore humbet në mjegullën e ndjenjave. E realizuar me tone të forta toke, të përziera me të zeza dhe të bardha të turbullta, vepra nuk kërkon të tregojë një fytyrë të qartë, por një ndjesi të thellë – dashuri, mall, ose ndoshta lamtumirë.
Puthja në këtë tablo nuk është vetëm akt fizik, por një moment i ngrirë emocional, një shpërthim i brendshëm që përzihet me pasiguri, ndoshta edhe dhimbje. Është një dashuri që digjet brenda kontureve të paqarta, si kujtimet që veniten me kohën por nuk shuhen kurrë.
Kjo pikturë është thellësisht emocionale, tronditëse dhe jashtëzakonisht e fuqishme.
“Tre fytyra të gruas” që duken të zbehura, të përhapura, si të jenë të larë nga lotët apo kujtimet, japin ndjesinë e “identiteteve të shthurura, të ndrydhura, por që ende mbeten të gjalla”.
Ngjyrat e errëta, rrjedhjet poshtë syve dhe buzëve, krijojnë një atmosferë “trishtimi, dhimbjeje dhe heshtjeje që klith”. Është si të shohësh një shpirt që flet përmes heshtjes – “fuqia e pashprehur e dhunës së padukshme, e ndjesive të mbajtura pezull”.
“Ky është një reflektim mbi identitetin femëror, mbi traumën dhe ndoshta mbi mbijetesën”.
Duket sikur piktura pyet:
“Sa fytyra na duhet të mbajmë për të qëndruar të forta?”
Një vepër që të bën të ndalesh dhe të reflektosh.
Petritaj eksploron raportin mes trupit dhe shpirtit, duke lënë të lirë shikuesin të përjetojë ndjesinë në mënyrë personale. “Kiss” nuk kërkon të kuptohet me logjikë, por të ndjehet me shpirt.
Përgatiti: Angela Kosta, gazetare shkrimtare, poete, eseiste, redaktore, kritike letrare, botuese, promovuese ndërkombëtare