Nga: Saranda Teresa Bruno
Asnjë zë s’më qetëson,
asnjë përqafim s’më mbush,
asnjë emër s’më ringjall…
si Ai që më njeh më thellë se vetja ime.
Në heshtjen time, Ai flet.
Në dobësinë time, Ai forcon.
Në lotët e mi, Ai gjen lutje,
e në buzëqeshjen time, shkëlqen hiri i Tij.
Asnjë nuk më thërret më mirë se Ai
jo me fjalë të mëdha,
por me dashurinë që s’ka kufij,
me paqen që s’e jep askush tjetër.
Kur bota më harron,
kur njeriu më gjykon,
vetëm Ai më kujton se jam bijë e Tij,
e dashur, e falur, e bekuar.
Baden 18/08/25
Foto ilustrim