Pamja e mërgimtarëve shqiptarë duke pritur me orë të tëra në radhë para Konsullatës në Cyrih, nën të ftohtë dhe në kushte jo të lehta, është një dëshmi e fortë e lidhjes së tyre të pashkëputshme me atdheun. Në ato radhë nuk ka zhurmë e as slogane, por ka dinjitet, durim dhe një ndjenjë të thellë përgjegjësie qytetare.
Larg vendlindjes, por me zemrën gjithmonë aty, mërgimtarët po e dëshmojnë dashurinë për atdheun jo me fjalë boshe, por me vepra konkrete. Vota për ta nuk është thjesht një e drejtë formale; ajo është amanet, obligim moral dhe shpresë për një të ardhme më të mirë të vendit nga i cili janë larguar, shpesh jo me dëshirë, por nga nevoja.
Në këtë kontekst, është e dhimbshme të shihet se brenda vendit vota shpesh trajtohet si diçka e zakonshme, madje edhe e pavlerë. Ka qytetarë që heqin dorë nga ky instrument themelor i demokracisë, pa e kuptuar se sa shumë sakrificë kërkon për dikë që jeton mijëra kilometra larg. Për mërgimtarin, çdo votë është zë, është shpresë dhe është përgjegjësi ndaj brezave që vijnë.
Mërgata shqiptare ka dhënë dhe vazhdon të japë një kontribut të jashtëzakonshëm për atdheun, jo vetëm në aspektin ekonomik, por edhe në ruajtjen e identitetit kombëtar dhe në përpjekjet për ndërtimin e institucioneve më të denja. Vullneti i tyre për të marrë pjesë në zgjedhje është një thirrje e qartë për një Kuvend dhe një qeveri që e meritojnë besimin e qytetarëve.
NEXHAT IBRAHIMI
Kjo pamje është një mësim i heshtur për të gjithë ne: dashuria për atdheun nuk matet me fjalë të mëdha, por me veprime konkrete dhe sakrifica të përditshme.
Respekt i thellë për mërgimtarët, të cilët edhe larg atdheut, vazhdojnë të jenë një nga shtyllat më të forta të shpresës dhe përgjegjësisë kombëtare.
Shkruan dhe foto: Nexhat Ibrahimi, Zvicër
