Këto libra përbëjnë shpërthime të brendshme, burime drite dhe ndjenja, një frymë që lind pas një shpërthimi të gjatë shpirtërore. Poezitë e tij janë të mbushura me dashuri për jetën, njeriun dhe kombin shqiptar, duke përçuar mesazhe uniteti, reflektimi dhe krenarie për origjinën dhe identitetin kombëtar.
Librat e rinj janë fëmijët e shpirtit të tij — të lindur me ndjeshmëri, sinqeritet dhe përkushtim ndaj fjalës së shkruar. PhD Dashnim Hebibi, i njohur për mbi 30 vite punë në gazetari dhe mbi 20 botime të ndryshme shkencore, poetike dhe publicistike, vazhdon të jetë një ambasador i paqes dhe zë i fuqishëm i kulturës shqiptare, sidomos në diasporë. Në këtë ditë të veçantë, ai falënderon nga zemra familjen, miqtë, bashkëpunëtorët dhe të gjithë ata që kanë mbështetur rrugëtimin e tij krijues, duke përmendur veçanërisht rolin e prindërve, bashkëshortes, fëmijëve si dhe vëllezërve si burim frymëzimi.
Recensenti Prof. Dr. Xhavit Lipaj thekson se librat “Alfabeti i Jetës” dhe “Të Shtënat e Kohës” janë testamentë shpirtërorë, që shpalosin dhimbjet, sakrificat, por edhe shpresën dhe dashurinë për atdheun dhe gjuhën shqipe.
Këto vepra janë një thirrje për ruajtjen e identitetit, përkundër sfidave të kohës. Botimet e reja të Dashnim Hebibit janë një pasuri e re letrare, që meriton të lexohet me zemër dhe të përjetohet si një amanet i thellë i dashurisë dhe krenarisë kombëtare.
Redaktor
Jeton Arifi
Recensent
Prof. dr. Xhavit Lipaj
Ballina: Berat Thaqi
Shtypi: FAB Advertising – Pejë
Tirazhi: 500 copë
Qershor, 2025
Autori, email: edasnim@gmail.com
Përkrahur nga INSTITUTI SHKENCOR HELVETIK I EVROPËS JUGLINDORE me seli në Zvicër
Fjala e Recensentit për librin: “Të shtënat e Kohës”
Libri poetik “Të Shtënat e Kohës” i autorit Dashnim Hebibi është një vepër e fuqishme dhe emocionale që ndërthur kujtesën personale me dhimbjen kolektive të një kombi. Ai është një testament shpirtëror që përshkruan me ndjeshmëri të thellë udhëtimin e mërgimit, sakrificën familjare dhe dashurinë e përjetshme për atdheun, veçanërisht për Luginën e Preshevës, një trevë që autori e ngarkon me domethënie të shenjtë kombëtare e shpirtërore.
Poezitë në këtë libër janë më shumë se vargje. Ato janë dokumente të ndjenjës, të kujtesës dhe të një historie që nuk është as, thjesht, personale, as, thjesht, politike, por ekzistenciale. Dashnim Hebibi shkruan me një ndjeshmëri që përçon dhimbjen e humbjes së nënës, mallin për gjuhën amtare, revoltën ndaj padrejtësive dhe dashurinë e pashterrshme për fëmijët, për idealet dhe për lirinë.
Stili i tij poetik është një përzierje e lirikës tradicionale dhe angazhimit të ndërgjegjes kombëtare. Figura si “Lisi i Mollës së Kuqe”, “Guri i Kujtesës”, dhe “Poezia që Rritet Brenda” janë simbole të fuqishme që bartin në vete gjurmët e të kaluarës, plagët e të tashmes dhe shpresën për të ardhmen. Poezitë janë të shkruara me një ndjeshmëri që shpesh kalon në meditim, ku lexuesi ftohet, jo vetëm të dëgjojë zërin e autorit, por edhe të gjejë veten në jehonën e tij.
E veçanta e këtij libri është se ai u flet të gjithëve: të mërguarit, fëmijëve të diasporës, brezave që kanë harruar, e atyre që nuk duhet të harrojnë. Dashnim Hebibi flet si bir, si baba, si poet, si njeri që ka kaluar përmes dhimbjeve të mëdha, por që nuk është thyer, përkundrazi, është bërë urë mes brezash, mes tokash dhe mes fjalëve që nuk duhet të vdesin.
Fjala e Recensentit për librin: “Alfabeti i Jetës”
“Alfabeti i Jetës” është më shumë se një libër poezish, është një testament shpirtëror i autorit PhD, Dashnim Hebibi, një kronikë poetike e rrënjosur në mallin për atdheun, mirënjohjen për familjen, dashurinë për gjuhën dhe ndjeshmërinë e një shpirti që e ka përjetuar jetën si fjalë dhe fjalën si jetë.
Në këtë vëllim poetik, poeti e shndërron alfabetin shqiptar në një univers emocionesh, duke ndërtuar me shkronjat e tij një shtëpi kujtimesh, dhimbjesh dhe idealesh. Vargjet e tij të drejtpërdrejta, herë të vrullshme e herë të brishta, shpalosin një përjetim të thellë të mërgimit, një afeksion të papërmbajtshëm për Preshevën dhe një ndjeshmëri të rrallë për figurat familjare, veçanërisht për nënën e ndjerë Xhevahire dhe babain e sakrificës, Xhelalin.
Poezitë përshkohen nga një zë i brendshëm që i flet brezit të ri për të mos harruar rrënjët, për të ruajtur gjuhën e për të dashur atdheun. Njëra nga veçantitë e këtij libri është gërshetimi mes intimes dhe kolektives, poeti flet për plagët personale, por ato marrin dritë universale duke u bërë zë i shumëkufishëm: i Preshevës së ndarë, i mërgimtarit të lodhur, i një babai që lutet në heshtje dhe i një qytetari që shikon me brengë shoqërinë moderne.
PhD Dashnim Hebibi përdor simbole të fuqishme – “Molla e Kuqe”, “Flamuri”, “Shkronja A si Atdheu” – për të rikujtuar lexuesin se fjala ka fuqi formësuese dhe se poezia është akt rezistence ndaj harresës. Ai nuk i druhet as temave të vështira si hipokrizia sociale, varfëria, tranzicioni, degradimi moral, duke i kritikuar me një ton të ashpër e të drejtë. Në tërësinë e tij, libri është një lutje e poetit për të mos humbur thelbin njerëzor në kohë të trazuara, një alfabet alternativ për të lexuar jetën me ndjenjë, dinjitet dhe reflektim. “Alfabeti i Jetës” është një thirrje për t’u kthyer te fjala e pastër, te përulësia para kujtesës dhe te dashuria që i jep kuptim çdo vargu. Ky vëllim meriton të lexohet me zemër, jo vetëm si krijimtari poetike, por si një amanet i ndjerë që flet me zë të heshtur për dashurinë që nuk plaket.
Prof. Dr. Xhavit Lipaj, Recensent
